Dymnica lekarska (Fumaria officinalis) to ziele szczególnie przydatne w dolegliwościach ze strony wątroby, a także w przypadku bólów spowodowanych skurczem mięśni gładkich.
Dymnicę znali już starożytni Grecy i Rzymianie. Dioskurides i Pliniusz Starszy pisali w swoich dziełach o korzystnym wpływie dymnicy na wzrok, a także o jej działaniu moczopędnym. W czasach renesansu dymnica dostępna była w aptekach pod nazwą „ziemski dym” (ang. earthsmoke) i polecana jako środek poprawiający pracę wątroby, oczyszczający organizm i pomagający pozbyć się problemów skórnych. Wierzono także, że wydłuża życie.
Etymologia polskiej nazwy dymnica lub łacińskiej fumaria związana jest prawdopodobnie z wyglądem rośliny, której kwiaty przypominają kształtem chmurę dymu, a niebieskawo-zielone liście mogą przywodzić na myśl poranną mgłę. Mówi się też o zapachu dymnicy, która po roztarciu pachnie jak dym palonego drewna.
Ziele dymnicy zawiera alkaloidy, wśród których najważniejsza jest protopina, kwasy organiczne, flawonoidy, garbniki, cholinę i substancje żywiczne.
Związki obecne w dymnicy pozytywnie wpływają na pracę wątroby i wzmagają wydzielanie oraz produkcję żółci. Działają moczopędnie i sprzyjają pozbywaniu się zbędnych produktów przemiany materii. Wykazują także działanie rozkurczowe. Dzięki temu ziele dymnicy może pomóc w przypadku bólów brzucha, wzdęć i bolesnych miesiączek.
Ziele zastosowane zewnętrznie pomaga złagodzić dolegliwości skórne, takie jak opryszczka, wypryski, zmiany łuszczycowe i trądzikowe.
Stosowanie:
Napar
1-2 łyżeczki ziela zalać szklanką wrzącej wody. Parzyć 10-15 minut. Pić 2 razy dziennie.
Naparem można przemywać skórę.
Nalewka
1 część ziela zalać 5 częściami alkoholu 40%. Pozostawić na 2 tygodnie, a następnie przefiltrować. Zażywać 1-2 łyżeczki nalewki 3 razy dziennie. Przed zażyciem rozcieńczyć w niewielkiej ilości wody.
Wysokie dawki ziela i długotrwałe przyjmowanie go może poskutkować podrażnieniem przewodu pokarmowego.
Kraj pochodzenia: Polska
Waga: 50g
Powiększ do pełnego rozmiaru 
